Selfie!

Hey there folks!

Its been long since my  last update and I apologize for the same. I’d like to share my views on the term – selfie.

The first time I’ve came to know about selfie was four years ago , when I was a fresher at work. My very first selfie was taken with my buddies from day one of job orientation. Then It went on to become a part of my day to day life.

During Training period , I used to sit in the last row at class . I’m not sure whether I learned everything I was supposed to , but I sure as heck learnt how to take best selfies. :P And so I spent the remainder of my training days clicking selfies with my buddies , sriram and shivaram.

Later  my  friend’s circle came to include Leena colony , the selfies we clicked were innumerable , literally as I had to buy a hard disk in addition as the mobile storage was insufficient. Nowadays  at  ceremonies and social gatherings , we make it a point to click a few selfies notwithstanding the professional photographer doing his job. And thus selfie has become a part and parcel of my life. And most of our lives too.

Whenever something exciting happens , our first thought is to take a selfie. We don’t just stop there, rather we upload it in social media , projecting our lives for everyone to see.

I don’t want to get into the pros and cons of selfies. In my opinion , selfies are required. In the sense that no matter how many years may pass , looking at them will make us relive the moment. Selfies are important but that’s not the only thing that matters in this planet.

Why so , u ask?  Feel the moment first , before attempting to capture it in a selfie . Let’s say you go to a beach. Indulge in the serenity of the waves. The feel of sand under your feet. Once you’ve had your fill of the reality , then proceed to capture it.

There’s nothing more purer that maternity. Can you even imagine how it would feel if the mother , on holding her baby for the first time , insists on taking a selfie at once , without savoring the moment??

Hopefully we won’t live to see such an abomination.

Live in the moment. Freeze  them later!

தற்சுட்டி ~Selfie

வணக்கம் நண்பர்களே !

பதிவிட்டு நீண்ட நாள் ஆயிற்று . இந்த இடைவேளைக்கு மன்னிப்பு கேட்டுக்கொள்கிறேன் .

தற்சுட்டி - Selfie . பற்றி என்னுடைய கருத்துக்களை பதிவுசெய்கிறேன்.

தற்சுட்டி- இந்த வார்த்தை எனக்கு பழக்கப்பட்டு சரியாக நான்கு வருடங்கள் இருக்கும் .அலுவலகத்தில் சேர்ந்த முதல் நாளில் கற்றுகொண்டவைகளில் இதுவும் ஒன்று . முதல் நாள் பழகிய நண்பர்களோடு எடுத்ததே என்னுடைய முதல் தற்சுட்டி.

பின்னர் இது என்னுடைய தினசரி வாழ்க்கையின் ஒரு அங்கமாகவே மாறிவிட்டது .

அலுவலக பயிற்சி நாட்களில் கடைசி வரிசையில் அமர்திருந்த நான் பயிற்சி பெற்றது என்னவோ தற்சுட்டி எடுக்கத்தான் போல . ஸ்ரீராம் மற்றும் சிவராமோடு சேர்ந்து தினமும் தற்சுட்டி எடுப்பதாகவே என்னோடைய பயிற்சிக்காலம் முடிந்தது .

பின்னர் எனக்கு அமைந்த நட்பு வட்டாரம் தான் லீனா காலனி.இவர்களோடு நான் எடுத்துக்கொண்ட தற்சுட்டிகளை என்னுடைய திறன்பேசியில் சேமிக்க திறன் போதவில்லை . தனியாக நிலைவட்டு வாங்கவேண்டிய நிலைக்கு வந்துவிட்டது .


இப்போதெல்லாம் எந்த விழாவிற்கு போனாலும் அங்கு இருக்கும் புகைப்படக்கலைஞர்கள் புகைப்படம் எடுத்தாலும் நாம் நம்முடைய திறன்பேசியில் ஒரு தற்சுட்டி எடுப்பது வழக்கமாகிவிட்டது.

சரி. இவ்வாறு என்னுடைய வாழ்வின் ஒரு அங்கமாகவே தற்சுட்டி மாறிவிட்டது . எல்லோருடைய வாழ்விலும் தான் .

எந்த ஒரு புதிய நிகழ்வு நடந்தாலும் அதனோடு தற்சுட்டி எடுப்பதையே முதல் வேலையாக கொண்டிருக்கிறோம்.

பெரும்பாலும் இவையனைத்தையும் நாம் சமூகவலைத்தளங்களில் பதிவிடவே எடுக்கிறோம். நம்மை நாம் இந்த உலகிற்கு காட்டுவதற்கே தற்சுட்டி பயன்படுகிறது.

தற்சுட்டிகள் நல்லதா கெட்டதா என்ற வாக்குவாதத்திற்கு நான் செல்ல விரும்பவில்லை .

என்னைப்பொறுத்தவரை தற்சுட்டிகள் அவசியம் . எத்தனை காலம் கழித்து அந்த புகைப்படங்களை பார்த்தாலும் அந்த நிகழ்வு நமக்கு நினைவில் வரும்.

தற்சுட்டிகள் அவசியம் . ஆனால் அது மட்டுமே அவசியமான விஷயம் அல்ல.!!!


கொஞ்சம் சுருக்கமா சொல்றேன் .  தற்சுட்டிகள் எதுத்துக்கொள்ளுங்கள் . அதற்கு முன் அந்த இடத்தை உணருங்கள் .

 முதலில் நிஜத்தை உணருங்கள் . பின்னர் அதன் நிழலை பதிவு செய்யலாம் .

உதாரணமாக. நீங்கள் ஒரு கடற்கரைக்கு செல்கிறீர்கள் என்றால் முதலில் அந்த இடத்தை உணருங்கள் . அலைகளின் அழகை ரசியுங்கள் . உங்கள் கால்களை கடற்கரை மணல் மீது பதியுங்கள் . அந்த நிஜங்களை நாம் உணர்த்த பின் அந்த நினைவுகளை தற்சுட்டிகளாய் பதிவு செய்யுங்கள்.

தாய்மையைக் காட்டிலும் பெருமை எதுவும் இல்லை. பெற்றெடுத்த குழந்தையை கையில் வாங்கும் அந்த நிமிடம்  ஒரு தற்சுட்டி எடுத்துக் கொள்கிறேன் என்று கூறினால் ???

அப்படி ஒரு நிகழ்வு நடக்காது எனும் நம்பிக்கையில்...
‘
‘
‘
நிழலை நேசிப்போம்!!
நிஜத்தை சுவாசிப்போம்!! 

The journey

If there’s anyone who hates travelling by train then they don’t belong to this planet. :P

Trains make travelling easy also cutting down on travelling expenses. (Special thanks to  SETC no doubt :P ) When you travel by lying down  in a train , it’s as though lying on a mother’s lap and listening to a lullaby. Bliss!

A journey by train  gives you an opportunity to interact with people from diverse backgrounds , letting you taste a slice of their life. I’ve known many people who met in a train journey and continued to become good friends.

As a child , I was obsessed with trains. Every morning , I use to dwell on the sight of the railway station from the two tier bridge at my hometown , followed by which I’d play  by climbing on the coaches parked there. The memory is so vivid , as though it happened yesterday.

I now travel in the very coaches I’ve played by climbing over , only to see I don’t hold as much adoration as before , as i'm plagued down by various thoughts. Let me describe one such incident to you.

It so happened that I had to take a sudden trip to Erode. On a Saturday morning at 6.10  , I attempted to get inside the unreserved compartment , but was unsuccessful due to the very coach being crowded. So I got into a reserved compartment and  stood near the door.

The train got off to a start at the right time , with a resounding honk. With the cool breeze blowing across your face and a steaming cup of coffee in one hand , I couldn’t ask for more. All of a sudden , A man near me got a seizure. Few of us tried to steady him only to find out he was drunk and disoriented as a result. We managed to bring him to a stable state and seated him in a corner.

I’ve never seen someone so drunk that early in the morning. He stood up and started rambling.

‘’I’m going to a political gathering in Erode.My leader would be the next chief minister. Blah blah blah” He kept going on and on non stop and my patience was getting thinner by every second. He then noticed stains on his white shirt caused by his stumble and he started to tear his shirt off. Attempts to stop him only become futile He then started pleading with the people around him to buy him a new white shirt. Somebody gave him a shirt from their bag. Yet that didn’t make him  stop his gibberish , which got me thinking. Surely he couldn’t have undertaken this journey alone? That’s right. The leader whom he spoke of , was sitting along with his entourage only nearby , indifferent to the Drunken man’s behavior.

The callous disregard with which the man treated his party worker was questionable but doing so wouldn’t do any good.  The party worker is the one to be blamed , as it was evident that he had more commitment to the party and his leader than to his very own family. And he wasn’t in any state to understand the reality of things.He only cared about the party he works for, even in that black out drunken stupor.  Its unfortunate that his leader wouldn’t return the favor. Hail the political parties!!

I don’t wanna criticize any political party. To Criticize is quite easy , but We should take a look at ourselves before starting the blame game. We vote for the people who would rule us. So if there’s not a single capable leader that means we have been choosing the wrong ones.

I place my faith in the youth of our generation that they wouldn’t repeat a mistake this once , eagely awaiting the outcome . Change is the only constant . Let us pave the way for our progressive future .

Music’s Everywhere ..!!!

In our office we have a mailer that helps us to understand our colleagues better it’s conveniently called “know about your colleague” in that a part would reveal the hobbies of a person ,majority of people that i noticed had put “Listening to Music"as their hobby.

“You could tell that directly right ??”

I understand that you’re question is correct ..In case your office does not have this mailer you would start it right..?? Knowing about your colleague is good right..??

This post is not for advertising purpose

To listen to music is a good thing,some times it speaks to us and other times it mesmerises the heart ,only music has the tendency to even melt the  strongest of hearts.

To listen to music in our free time is fine it calms the heart but is it ok to listen to it all the time ?

NO..!!! is my opinion.

The people who are lost in there headsets in the morning during a long travel to there office or colleges is a very usual scene.Music keeps you calm fine,but you could spend that time conversing with the friend next to you right? U can get a better understanding of someone. Instead of searching for a good song search for a good friend.

Most of us who travel back to our hometowns in the weekend never forget to pack ourself a headset but it would be better if you could talk to your fellow passenger right...?? my apologies if my opinion is wrong..!!

There is yet another category.People who travel the streets with there headsets on be it bikes or pedestrians. They even put there headphones on when the cross the railway gate (who do they think they are MSV,or Ilayaraja )even some of my friends do the same and have got a nice piece of mind .thanks to all the good souls who changed that for me.

If it is your wish to submerge yourself in music while crossing ,how will you notice the vehicle coming behind you.

It not the case that only bikers are the victims in accidents it could be you with a head set on too .

Thinking that your drenching yourself in music don’t drench yourself in blood.

On the roads helmet is mandatory but headset is not a necessity

-with loads of anger I share this post .

Tea drops

Sir are u a teetotaller 

Cause I’m a complete tea -totaler

Yes .i am under the spell of the flavourful drink.

They say that a average humans body consists of 4.5 -5.5litres of blood but I think that when it comes to my body there might be about 3 litres if blood only the rest might be completely tea.

Currently tea is the first love for most of us bachelors out there cause we spend most of our time only with it .The only difference between them both is that tea only cost 10 rupees but love....let’s not go there..!!!

Few memories which I cherish along with my tea 

To hold that hot cup of tea in my I what real happiness is and it tastes even better if I have it before brushing my teeth.

 I don’t think that there is a single person who does not enjoy a sip of tea during the monsoons ,that too if accompanied by chilli or plantain fritters the gloomy monsoons are still better.

During college when we got board at midnight we would walk for 2km and reach Saravanan bakery just for a cup of tea those were unforgettable days thanks to Kishore Anna .

Next starts my life in IT ,who ever comes to my house has only one question ,”your earning  a fortune in this IT job ,when do you plan on getting married”.but they have no clue that even a simple shop keeper who sells tea outside that company earns more than IT employees.A moment of silence for those popes souls.

The most unforgettable time wad our weekends with Balaji,Abhishek and Mohan where we would just go for a long ride in the high way and come home satisfied with nothing but just tea and bajji

And we also hash tagged our long hunt for tea on Facebook #TN72 #TN38

The last six months work pressure was high and we could not even breath but even then we would go out by 5 pm for a tea and get back to work ,later by 11 was time for another tea .Even though there was lots of pressure the only thing that kept me from stress was not the tea that I drank but the people who I shared my tea time with,huge thanks to Dinesh bouncer,Prathap,Durai,Shankar ji ,Sai and Arun .

During one of the conversations in office I mentioned the habit of me adding mixture in my tea no one was able to relate to it. TEA and MIXTURE!!! What an odd combo was there immediate reaction. In my place they usually make black coffee and we used to add ”murruku” or Mixture to it and  only then have it.

I you haven’t tried this combo yet pls do cause this is a great in separable combo back in my place.

I do not want to make a debate on when their tea is good or bad for Heath even though tea is bad for Heath it has given my heart strength and thoughts to my life .My friend a have thought me even more than what my college has thought me .

My body may have been half filled with tea but my friends are the ones who complete me .

A big thanks to the tea which gave me all of this .!!!

சுற்றுலா

அனைவருக்கும் தமிழ்ப்புத்தாண்டு நல்வாழ்த்துக்கள் !!!

புத்தாண்டு என்றால் கோவிலுக்கு செல்லவேண்டும் என்பது தமிழர் மரபா ? தெரியவில்லை . எங்கள் வீட்டில் போகவேண்டும் என்றார்கள் . நம்பிகோவிலுக்கு புறப்பட்டோம் .


அரசுப்பேருந்து என்னை 8 மணிக்கு திருநெல்வேலி பேருந்து நிலையத்தில் இறக்கிவிட, வீட்டிற்கு வந்ததும் உடனே கிளம்பவேண்டுமென்பது என்றார் என் அம்மா .

காலைஉணவு முடித்து மகிழுந்து எடுத்து புறப்பட்டோம் . திருநெல்வேலி - கன்னியாகுமரி தேசிய நெடுஞ்சாலையில் இருபத்தாறு கிலோமீட்டர் தொலைவு பயணித்தால் நாங்குநேரி என்ற ஊரை அடையலாம். அங்கிருந்து
சேவை சாலையை எடுத்து இருபது கிலோமீட்டர் மீண்டும் பயணம் . திருக்குறுங்குடி வந்தடைந்தோம் .


வனப்பகுதிக்குட்பட்ட இடமென்பதால் வாகனங்களில் செல்ல தடை விதிக்கப்பட்டிருக்கிறது .

மூன்று கிலோமீட்டர் , கரடுமுரடான பாதையில் ஏறி செல்லவேண்டும் . ஈப்பு வாகனங்கள் மட்டும் அந்த பாதையிலும் ஏறிச்சென்றது . இந்த மூன்று கிலோமீட்டர் சென்றுவர ஆயிரத்திஇருநூறு ரூபாயாம்.  மூன்று கிலோமீட்டர் தானே நடந்து ஏறிவிடலாம் என்று முடிவெடுத்தோம் ,
அதனால் மகிழுந்தை அங்கேயே நிறுத்திவிட்டு வனப்பகுதி சோதனைசாவடியை கடந்து நடக்க ஆரம்பித்தோம் .

குலுங்கி குலுங்கி  வரும் ஈப்பு ஏறி பயணித்திருந்தால் கண்டிப்பாக குடல் வெளியே வந்திருக்கும் போல.  மிகுந்த திறன்வாந்த ஓட்டுனர்கள் அந்த பாதையில் வாகனத்தை இயக்க முடியும் .

வெயிலின் தாக்கம் சற்று அதிகமாக இருந்ததால், நடப்பதற்கு சற்று சிரமமாக இருந்தது . எனினும் சுற்றி மரங்கள் இருப்பதால் , அந்த மரங்களின் நிழலின் உதவியோடு ஒரு மணிநேரத்தில் மலைமேல் ஏறிவிட்டோம்.

சிறிய அருவியுடன் ஒரு அழகிய இடம் . இவ்வளவு தெளிவான தண்ணீரை இதுவரை கண்டதில்லை . தண்ணீரில் கால் வைத்தவுடன் அப்படியொரு குளிர்ச்சி . அந்த நீரில் ஒரு குளியல் . மலையேறிவந்த களைப்பு அந்த நொடியே மறைந்து போனது. உடலும் மனதும் புத்துணர்ச்சியடைந்தது . அப்படியே அங்குள்ள அழகிய நம்பி கோவிலுக்கு சென்று வழிபட்டோம் .

குளித்ததால் நல்ல பசி எடுத்தது. வீட்டிலிருந்தே கூட்டாஞ்சோறு எடுத்துச் சென்றிருந்தோம்.  அருவி குளியலின் பின் கூட்டாஞ்சோறு. இது திருநெல்வேலி மக்களின் வழக்கம் . குற்றாலம் செல்பவர்கள் இதை அறிவார்கள் . கூட்டாஞ்சோறு கூட்டமாக அமர்ந்து  சாப்பிட்டால் குதூகலம் .

அங்குள்ள தண்ணீர் பருகுவதற்கு  அத்துணை சுவையாய் இருந்தது . நகர வாழ்வில் அத்தனை தாதுக்களும்  RO முறையில் நீக்கப்பட்ட  நீரை குடித்து தானே வாழ்கிறோம் . ஆற்றில் ஓடும் நீர் உடலுக்கு கேடாம், RO நீர் தான் நல்லதாம் . நவநாகரிக வளர்ச்சி நன்றாக உள்ளது . தண்ணீரை காசு கொடுத்து வாங்கும் நாம் காற்றையும் காசுகொடுத்து வாங்கும் நாட்கள் வெகுதொலைவில் இல்லை .

இப்போது தான் புரிகிறது இங்கு வருவதற்கு ஏன் நல்ல சாலை இல்லையென்று. நல்ல சாலையிருந்தால் இந்த இடத்தை சுற்றுலாத்தலமாக மாற்றிவிடுவார்கள் .
சுற்றுலாத்தலங்களை நாம் எப்படி பேணிக்காப்போம் !! தெரிந்தது தானே !! சோப்பு ஷாம்பூ கவர்கள் , மதுபாட்டில்கள் . இன்னும் எத்தனையோ.!!

அதனால் இந்த இடம் சுற்றுலாத்தலமாக மாறாமல் இருப்பதே மேல் .

-இயற்கையும் கொஞ்சம் வாழட்டும்.

பயணம்

இருப்பூர்தியில் பயணம் செய்யவதை விரும்பாதவர் இந்த உலகில் இருப்பாரேயானால் அவர்கள் வேற்றுகிரகவாசிகள் தாம் 🐙.

இருப்பூர்திகள் பயணத்தை எளிதாக்குகின்றன . பயணச்செலவு குறைவாக இருப்பதும் இதிலே ..(நன்றி: தமிழ்நாடு விரைவு போக்குவரத்துக்கழகத்திற்கு 😄).

இருப்பூர்திகளில் படுத்து செல்லும்போது , தாயின் மடியில் தலைசாய்த்து தாலாட்டை கேட்பதுபோல் ஓர் உணர்வு. !! சொர்கம் !!!!

பலதரப்பட்ட மக்களுடன் பேசுவதற்கு ஒரு நல்ல சந்தர்ப்பத்தை ஏற்படுத்தித்தருகிறது இருப்பூர்தி பயணங்கள் .இருப்பூர்தி பயணங்களில் சந்தித்து நல்ல  நண்பர்களான பலரை நான் அறிந்திருக்கிறேன்.


எனக்கு சிறுவயது முதலே இருப்பூர்தி பயணமென்றால் உயிர் ❤❤❤ .தினமும் காலையில் எங்கள் ஊரில் அமைந்துள்ள ஈரடுக்கு மேம்பாலத்திலிருந்து இருப்பூர்தி நிலையத்தின் அழகை கண்டு ரசிப்பேன். பின்னர் அங்கு ஓரமாய் நிறுத்திவைக்கப்பட்டிருக்கும் இருப்பூர்தி பெட்டிகளில் ஏறி விளையாடுவேன் . இன்னமும் நினைவிருக்கிறது அந்த நாட்கள் .

 .
அப்போது ஏறி மட்டுமே  விளையாடிய  பெட்டிகளில் இன்று பயணங்களை மேற்கொள்கிறேன் . ஆனால் அவ்வளவு ரசனை இப்போது இருப்பதில்லை . மாறாக பல சிந்தனைகள் . அதில் ஒன்றை இங்கு விவரிக்க விழைகிறேன்.

எந்த ஒரு முன்னேற்பாடும் இல்லாமல் திடீரென்று ஒரு பயணம் . ஈரோடு செல்ல வேண்டும் .  முன்பதிவில்லா பயணசீட்டோடு காலை 6.10 கோவை விரைவு வண்டியில் எற முயற்சித்தேன் . சனிக்கிழமை என்பதால் மக்கள் கூட்டம் சற்று அதிகமாகவே இருந்தது .அதனால்  ஒரு முன்பதிவு பெட்டியில் ஏறி படிக்கட்டு அருகில் நின்று கொண்டேன் .

சரியான நேரத்தில் கம்பீரமாய் குரல் எழுப்பியவாறு இருப்பூர்தி புறப்பட்டது. ஜில்லென்று காற்று , கையில் காப்பி குலவை .☕☕☕ ஆஹா என்ன ஒரு அனுபவம் .💓

வெளியில் வேடிக்கை பார்த்தவாறே சென்றுகொண்டிருக்க திடீரென்று என் அருகில் நின்று கொண்டிருந்தவருக்கு வலிப்பு ஏற்பட்டது . கீழே விழுந்த அவரை சரி செய்ய முயற்சித்தபோது தான் தெரிகிறது அவர் நல்ல போதையில் இருந்தாரென்பது. ஒரு வழியாக அவரை இயல்பு நிலைக்கு கொண்டுவந்து ஒரு ஓரமாக அமரவைத்தோம் .


காலை 6 மணிக்கே இவ்வளவு குடிபோதையில் இருக்கிற ஒருவரை நான் அன்று தான் பார்க்கிறேன் .!


அவர் எழுந்து கொண்டார் . குடிபோதையில் ஏதோ உளற ஆரம்பித்தார் .. "நான் ஈரோடு போறேன் .மாநாடு இருக்கு .. தலைவர் அடுத்த முதல்வராவார்" . அவர் நிறுத்தியபாடில்லை . ஒருமணிநேரமாவது இப்படி பேசிக்கொண்டிருக்க என்னால் தாங்க முடியவில்லை . கோவம் மண்டையை பிளந்துகொண்டு வந்தது ..😠😠😠😠

கீழே விழந்ததில் தன் வெள்ளை சட்டையில் கொஞ்சம் கறைபடிந்ததை பார்த்த அவர் சட்டையை கிழிக்கத்தொடங்கினார் .சுற்றி இருந்த அனைவரும் அவரை தடுக்க முயற்சி செய்தும் முடியவில்லை ..

மீண்டும் தன் உளறலை தொடங்கினார்.

சுற்றியிருந்த எங்களிடம் தனக்கு வெள்ளை சட்டை வாங்கித்தருமாறு கேட்க தொடங்கினார் . அவரை  சமாளிக்க முடியவில்லை . அருகிலிருந்த ஒருவர் தன் பையிலிருந்து சட்டையொன்றை எடுத்து கொடுத்தார் .

ஆனால் அவர் தன் பாடலை நிறுத்துவதாயில்லை ...

இவர் தனியாவே வந்திருப்பார் ? இல்லை. ஒரு கூட்டமாக தன் தொடர்களை அழைத்துவந்த அந்த குறிப்பிட்ட தொகுதி தலைவன் இதை  ஏதும் கவனிக்காமல் தன் இருக்கையில் அமர்திருந்தான் .

சை.. "காலையிலே தன்னை நம்பி வந்த தொண்டனுக்கு மதுபாட்டிலை கொடுத்து அவனை பற்றி சிறிதும் கவலை இல்லாமல் உன் இருக்கையில் அமர்ந்துகொண்டிருக்கிறாய் ?" அவனை என்ன கேட்பது . தன்னை பற்றி கவலைப்படாமல் , தன் குடும்பம் மீது சிறிதும் அக்கறை இல்லாமல் ஏதோ ஒரு கட்சி அது தான் தன் வாழ்க்கை என்று திரியும் அந்த அடிமட்டத்தொண்டனை தான் கேட்க வேண்டும் . கேட்டாலும் பதில் சொல்லும் நிலையில் அவன் இல்லை .

அவ்வளவு குடிபோதையிலும் தன் கட்சித்தலைவனை பற்றியே நினைக்கும் அவன் எங்கே ? தன்னை பற்றி மட்டுமே நினைக்கும் கட்சித்தலைவர்கள் எங்கே ? வாழ்க கழகங்கள் !!!

எந்த கட்சியையும் நான் விமர்சிக்க விரும்பவில்லை .
யாரையும் விமர்சனம் செய்வது மிக எளிது .அனால் விமர்சிக்கும் முன் நம்மை பற்றி கொஞ்சம் யோசிக்க வேண்டும் . நாம் வாக்களித்தே ஆட்சி அமைகிறது , அப்படியென்றால் நல்ல தலைவன் இல்லாதது தவறல்ல , நல்ல தலைவனை தேர்ந்தெடுக்காததே தவறு ..

அதே தவறு மீண்டும் நடக்காது என்ற நம்பிக்கையில் , இளைஞர்களை எதிர்நோக்கி காத்திருக்கிறேன்.

மாற்றம் ஒன்றே மாறாதது .மாற்றியமைப்போம் நம் பாதையை!!!

Idisambaar - what does that mean? :P

I know it’s an  unusual name and your confusion is justified. :P  . It’s a special dish made on Pongal festival  at Thirunelveli and the regions adjoining it .  No instant sambaar mixes here. The spices are all freshly fried and ground well by crushing with a mortar , hence the name Idisambaar.

Why did I name my blog as such?

No big deal really.  It was the first thing to cross my mind when prompted with a title for the blog. Just like idisambaar which contains a wide array of vegetables , I wish to write on a multitude of topics and hence the name. I wish to post useful things henceforth.

Note:

I’m fairly inexperienced in writing so kindly forgive me in case of any errors.

International Women's day 2018

International women’s day was celebrated on march 8 as usual.  Political leaders exchanged greetings as always , praising women in their speech , political gatherings etc.  Many people celebrated it at their homes and at work , wishing their mother , sister , friend and every important woman in their life. Social Media was abuzz with greetings and special statuses.

But can we say it served its purpose just because we shared wishes?? We don’t need a special day to venerate women. Instead , they ought to be celebrated everyday.

Women are known to be flexible to adapt to any situation just like how water tends to flow in every nook and corner it finds and maybe that’s why  we named the rivers of our country as Ganga Godavari and such. They are extremely patient and have the will to bear any adversity. But That cannot  justify all the crimes against them in our nation.

Nirbhaya , swathi , Hasini and Ashwini , the one who was murdered close to her college recently.. the list goes on. Not to forget Asifa , the poor child whose life was taken from her in the most gruesome way  … I’m afraid we’d lose count of all such heinous crimes.

Let this come to an end and we shall celebrate women’s day in all its true glory. Respect women. They are not the weaker sex , rather they are the  better halves.

optical illusion

First things first. I’d like to thank you all for  reading my articles even though im fairly inexperienced in writing. Something happened recently which is the cause for my deliberation. Let me describe it to you in detail…

Weekends to me  equals  a day out with my friends usually. But this weekend was a welcome change from routine which stirred something within me.

Place :   Spaces , Besant nagar , Chennai

Time : 5 Pm  ,  march 17 2018

An event called “kaatchi pizhai”  (meaning – optical illusion ) was starting and entry was free for all.

The theme was “Theru koothu” (meaning – street play ) i.e  a traditional street art form used to convey a story using music , dialogues etc . Once a prevalent art form, it still lives today through rural temple festivals .But how many of us are truly aware of this art form? I'm pretty sure most of us have never heard of the name , much less a chance to see it.

So kaatchipizhai intended to create awareness on this art form. There was also an exhibit containing photographs , props for sale. Not the conventional money laundering, rather ,the Funds raised were to be used for the welfare of these artists.After the exhibit , other traditional arts of Tamilnadu like oyilaatam ,  mayilaatam , karagam and parai were showcased.

There’s the usual misconception that these artists would be illiterate, but no.  People whom I saw that day were graduates , working in Loyola. They have dedicated themselves to the cause of preserving our traditional arts and I salute their initiative.

To see them in action caused goosebumps for me.  We have a treasure trove of such beautiful arts and yet we seek entertainment elsewhere , following someone else’s footsteps. We can’t change the entire world , rather let change stem within ourselves. We can start by including Tamil traditional songs and dance at festivals celebrated at our home , all the more reason for us Tamils to be proud of our ethnicity.

Kaatchi pizhai continued to the next day. The main theru koothu event , titled “madhurai veeran” was scheduled that day and I was fortunate to witness the art for the first time . Songs and dialogues blended seamlessly with the performance , beautifully narrating a story. The icing on the cake would be the performance of an artist dressed as fire. He was well into character , resulting in a ferocious delivery. I’ve never seen something like it before.

In this digital era , its very easy for any information to reach  the public. But in earlier days , sans all this tech and media , it was  theru koothu which ingrained epics into people’s  minds. We celebrate film actors who recite the lyricist’s dialogues , lip sync to the music director’s songs , and dance to the choreographer’s routine. But these people write their own dialogues , set tunes , choreograph all by themselves and they too are worth our adulation. When we are willing to let actors rule us , the least we can do to these artists is to create an opportunity for them  to showcase their talents.

“Madhurai veeran” came to an end with a  standing ovation and applause. A woman with her child stood to take a photograph with the troupe. One of the artists tried to touch the child’s feet in respect. When the mother tried to stop him , he insisted on being photographed like that saying “ all of you cherished our performance and applauded .Let me at least pay my respects to you this way”. They expect nothing in return but our acceptance and as long as such pure souls exist , arts would thrive .

We needn’t shower them with gifts and money . A hearty welcome with applause would suffice.

Butterflies

Given the reason that today was a holiday and Mr. Sun was at his best ,i decided that it was best that i stayed indoors. But how to kill time was my biggest concern.

I thought for a moment..! How much longer will I engage my self on the television,mobile and computer??that is when this thought come along what would this generation kids do ???

After school there routine would be like me now and even if they would consider the option of playing outside , A sound “Don’t go out and play!what if something happens to u,better u play something around the house! Here have this new phone and play something in this or browse for something and play”  would be the standard dialogue of 98% of the mothers. 

That too for the families that reside in flats the situation is still worse ,from the start there kids have been raised in solitude and given the impression that knowing there neighbour was a sin .

But I was blessed to not have the influence of technology when I was growing up,all I know were the engaging outdoor games.

Those were the days where our feet had this special bond with our land .

I couldn’t remember them all but here are a few of my childhood memories -

1.Bambaram (top)-inside a circle there could be only one bambaram and all others would quietly think of a way to get that one out of the circle by forcefully aiming at it with there bambarams 

But the fact is the bambaram which gets hit most will spin the most. Just like how the bambaram constantly gets hurt and improvises itself the heart which faces the most troubles turns out be the strongest.

2.Pachakuthirai -this game is about jumping over a person while he bow’s down, for every round we jump over him he raise up a bit and in the final round he would be standing and we would have to jump over that as well.

This thought us that we have the strength to jump over (overcome) any problem that comes our way .

3.Goli- even if we buy these marbles in different different colours they get destroyed by the bigger ones.

Likewise Break all of your barriers.

4.Gilli -It came way before cricket and is like its great grandfather.

5.Pattam(kite)- we would take old newspapers and would stick sticks to it using cooked rice so that the sticks don’t move and the happiness when they sore in the sky is as if we were flying .

The paper would have never flown on its own it flew only because of the support of the stick we attached to it ,just like the stick we too should help the people around us.

6.Thirudan Police (Thief and the Cop)-one group of police would have to find the group of thief’s.

This game showed me that when we work as a team we can do almost anything,and in these days they are actually taking classes on how to work as a team in our offices ,while we have already mastered it in our childhood .

And there are still loads of other games and since I can’t explain them all I have listed them below 

*kannamboochi(ice boys)

*pandi (skipping stones)

*cycle race

*kalla manna(something like Rock Paper Scissors)

*country separation

And obviously cricket too 

The days where the connection between our bare foot and the mud were so strong are now long gone!!! They kinda disappeared.!!

Only when we see the scars in our hands and legs we realise that just as the scars don’t heal so does our memories 

To lockup a kid who has every right to run around and play inside a homes is like cutting down their wings .

Let’s let those butterflies spread their wings and fly independently.

The voice

Today in my office we had a meeting with our supervisor . The agenda for the meeting was simple ,it was to discuss on what skills have to be developed by an individual and to discuss our daily concerns both good and bad .

Everyone was complaining that they were not given the right opportunity’s and were asking the supervisors to arrange more training’s to improve themselves ,suddenly we heard a voice ,it was the sound of my friend Dinesh bouncer .The following were his words 

“I don’t know if this is the correct time to talk about this but still our Office’s housekeeping people clean each and every dustbin beneath our cubicle using there bare hands ,if we could only put a plastic cover and drop our litter in it ,then it would be easy for them to dispose and would be safe for them as well”

“What’s so big about that, tell me if u have something 

else “could have been our thought.

I agree that it’s not something big or special about that idea but when everyone was talking about there career and even though he had a lot of things that he could have talked about his career ,he chose to talk about the housekeepers ,my question was would any of us done that ??

Is life really about living for oneself??? We could try to live for other as well.

Even if we can’t do that ,the we least we can do is to raise our voice for the people who don’t have them .

Fools' day

The name , “Perungalathur” has a certain ring to it. If you are someone residing in Chennai then you’ll know exactly what I’m talking about. YES. The seemingly harmless locality which takes incredibly 3 hours or more to cross on a Friday evening. The situation is grave enough that if you board a bus on Koyambedu and seemingly sleep long enough for you to think you would’ve reached Trichy, only to find out that you haven’t even crossed Perungalathur yet. I wish I was kidding, but no.

So who’s to blame for the insufferable traffic bottleneck?? The government? The private buses that run rampant? The poor traffic constable?  Before we start the blame game let’s take a look at ourselves first.

People of the current generation are literally scurrying about, without sparing a second to think things through. Let’s start with the level crossing. A closed gate indicates an approaching train and we are meant to wait for it to pass by. But do we?

Forget the pedestrians, even bikers tilt their two wheelers (oh so skillfully!?)  across the closed gate hoping to beat the train. What harm can a wait for couple of minutes do? It’s not the end of the world yet, is it?  

And the worst case?? People listening to their earphones or those engrossed in mobiles. They don’t even look where they are walking! The train isn’t going to come to a halt when you appear in front of it out of nowhere and that’s the bitter truth.

If you think railway level crossings are too much trouble, the roads don’t fare better either.  Vehicles speed off in the wrong direction, not allowing us to ride freely. Those erring drivers even dare to chastise us, should we ever get on their wrong side (pun intended).  And in the honorable national highways, one can see vehicles switching lanes without so much a hand signal or indicator sign.

Stopping for a red traffic light on a busy road is also frowned upon, as impatient riders honk their horns incessantly, conveying their displeasure at us actually following the rules.

 An ambulance gains no sympathy either, as the very people denying a path for it forget that they too, one day, could be inside the ominous vehicle with blaring sirens, dead or alive.

Those who walk to my office tend to cross the road suddenly as a big group, halting the vehicles which have successfully conquered the dreaded bottleneck only to come to a rude stop shortly after.

Accidents just don’t happen. We cause them to happen. Sadly, many among us fail to realize that and it’s up to us to fend for ourselves. So, in this unforgiving world, to people like you and me who care to follow the traffic rules, the good Samaritans if you will ,  I wish you Happy April Fools ’ Day.

இடிசாம்பார்- இனி ஆங்கிலத்திலும்

நீ ஆங்கிலத்திலும் எழுதலாமே என்று என்னிடம் கேட்பவர்களிடம்

தமிழில் மட்டுமே எழுத வேண்டும் என்று தொடங்கிய இந்த இணையப்பக்கம் இது. 

இப்படிதான் சமாளிக்க முயல்கிறேன் காரணம் "எனக்கு தமிழில் எழுதியே பழக்கம் இல்லை . இதில் ஆங்கிலத்தில் வேறு எழுதவேண்டுமா?" . ) என்னடா சோதனை இது.


எனினும் என் எழுத்துக்களையும்  மொழியாக்கம் செய்கிறோம் என்று என்னுடன் இணைந்துள்ளனர் என் தோழிகள் இருவர் - திலகப்பிரியா மற்றும் மரியா மோனிகா நான்சி.

எழுதுவது எளிது . ஆனால் மொழியாக்கம் அத்துணை எளிதல்ல.

எனினும் செய்கிறோம் என்ற அவர்கள் முயற்சிக்கு என் வாழ்த்துக்களும் நன்றிகளும் .


இடிசாம்பார் இனி ஆங்கிலத்திலும்..

முட்டாள்கள் தின வாழ்த்துக்கள்

பெருங்களத்தூர் என்றவுடனே சென்னை மக்களுக்கு நினைவிற்கு வருவது "வெள்ளிக்கிழமை மாலைபொழுதுகளில் அதை கடந்து செல்ல ஒரு மூன்று மணிநேரமாவது ஆகும் " என்பதே . கோயம்பேட்டில் பேருந்தில் ஏறி அமர்ந்து ஒரு குட்டி தூக்கம் போட்டு திருச்சி வந்துவிட்டதா ? என்று கேட்டால்,  இன்னும் பெருங்களத்தூரையே தாண்டவில்லை என்று பதில் கிடைத்தாலும் ஆச்சரியப்படத்தேவையில்லை.


ஏன் இத்துணை வாகன நெரிசல் ??? எந்த அரசையும் , எந்த தனியார் பேருந்துகளையும் , எந்த போக்குவரத்து காவலரையும் குறைசொல்ல விரும்பவில்லை . நம்மீதே  ஆயிரம் தவறுகள் இருக்கும்போது  அடுத்தவரை குறை சொல்வது எந்த விதத்தில் நியாயம் .?


இந்த தலைமுறை மக்கள்  கால்களில் சக்கரம் கட்டியதுபோன்று வேகமாக சுழன்றுகொண்டிருக்கிறார்கள். எதற்கும் பொறுமை இல்லை .

தொடர்வண்டி வாயில் அடைந்திருக்க காரணம் தொடர்வண்டிவருகிறது , நாம் காத்திருக்கவேண்டுமென்பதே .. ஆனால் அதை செய்கிறோமா நாம் . ??

லாவகமாக இருசக்கர வாகனத்தை சாய்த்து தொடர்வண்டிப்பாதையை கடந்துசெல்கிறோம். ஐந்து நிமிடம் கூட பொறுமையாய் காத்துநிற்கமுடியாத இவர்களை என்ன சொல்ல .. சென்னை மாவட்ட  ஆட்சியர் பொறுப்பில் இருப்பது  போலும் , ஐந்து நிமிடங்கள் காத்திருந்தால் பல முக்கிய கோப்புகளில் கையொப்பமிட முடியாது போலும் . அவ்வளவு அவசரம் .

இவர்கள் பரவாயில்லை.
காதுகளில் சூட்டிகைபேசியுடனோ இல்லை தலையணி கேட்பொறியுடனோ நடந்து வருபவர்களில் சிலர் தொடர்வண்டி வருகிறதா என்று கூட பார்ப்பதில்லை.தொடர்வண்டி இவர்கள் கடந்துசெல்லும் வரை காத்துநின்று செல்லும் போலும் .!!!

பெரும்பாடு பட்டு இந்த தொடர்வண்டி பாதையை கடந்தால் தேசிய நெடுஞ்சாலையில் சாலைவிதியை கொஞ்சம்கூட மதித்திராத வாகனங்கள் பல எதிர் திசையில் வந்து சாலையில் செல்லவிடாமல் தடுக்கும் .அதிலும் சில அறிவாளிகள் தாங்கள் செல்ல நான் வழிவிடாதது போலவும் ,  நான் என்னவோ தவறான திசையில் வருவதுபோலவும் திட்டியிருக்கின்றனர்.


அதையும் கடந்து தேசிய நெடுஞ்சலையை அடைந்தால் எந்த சைகைகளுமே அளிக்காமல் வாகனங்கள் இருபுறங்களும் மாறி மாறி கடந்து செல்கின்றன.

போக்குவரத்துக்கு சைகை விளக்கு சிகப்பு ஒளிர்வதை மதித்து நாம் வாகனத்தை நிறுத்தினால் கூட , சில வாகன ஓட்டிகள் மின்குழலியால் சப்தம் ஏற்படுத்திக்கொண்டே பின்னால் கத்துகிறார்கள் ..

அவசர சிகிச்சை வாகனத்துக்கு கூட வழிவிட மறுக்கும் நாமும் என்றாவது அதில் செல்லும் நிலை வருமென்பதை மறக்கிறோம் !!

எங்கள் அலுவலகத்திற்கு நடந்து செல்பவர்கள் ஒரு கூட்டமாக சாலையை கடந்துசெல்கிறார்கள் . பெருங்களத்தூர் நெருக்கடியை கடந்து விட்டோமென்று சிறுது மூச்சு விடும் வாகனஓட்டிகள் இவர்களால் மீண்டும் வாகனத்தை நிறுத்த நெருகிறது. 

சாலை விபத்துக்கள் ஏற்படுவதில்லை .. நாம் தான் ஏற்படுத்துகிறோம் . இதை உணராத இத்துணை அறிவாளிகள் வாழும் இந்த ஊரில் நாம் தான் பார்த்து பொறுமையாக செல்லவேண்டும்.

சாலை விதிகளை  கொஞ்சமாவது  மதிக்கும்  என்னை போன்ற  முட்டாள்களுக்கு முட்டாள்கள் தின வாழ்த்துக்கள் .








 

வண்ணத்துப்பூச்சிகள்

இன்று விடுமுறை. வெயிலின் தாக்கம் சற்று அதிகமாக இருந்ததால் வெளியில் செல்லமுடியவில்லை. வீட்டிலேயே பொழுதை கழிப்பது மிகவும் சிரமமாயிருந்தது .

எவ்வளவு நேரம் தான் மடிக்கணினியுடனும்
சூட்டிகைபேசியிடனும் தொலைக்காட்சிப்பெட்டியோடும் இருப்பது .???

எண்ணிப்பார்க்கிறேன்,!!!இந்த தலைமுறை குழந்தைகளின் நிலையை .

பள்ளி முடிந்து வீடு திரும்பும் அவர்களின் மாலைபொழுதுகள் தினமும் இப்படித்தானே இருக்கும் .

 "வெளியே போய் விளையாடாதே ! ஏதாவது ஆகிவிடப்போகிறது உனக்கு !! பேசாமல் வீட்டிலே ஏதாவது விளையாடு! இந்தா இந்த புதிய சூட்டிகைப்பேசி , இதில் ஏதாவது விளையாட்டை  பதிவிறக்கம்  செய்து விளையாடு "என்று சொல்லும் அம்மாக்களின் எண்ணிக்கை  98 சதவிகிதம் .

அதுவும்  அடுக்குமாடி குடியிருப்பு வாசிகளென்றால் அவர்கள் நிலைமை சொல்லும்படியாக இல்லை!. பக்கத்துவீட்டில் இருப்பவர்களை தெரிந்து வைத்திருத்தல் ஏதோ மிகப்பெரிய பாவச்செயல் என்றே திணிக்கப்பட்டு  வளர்க்கப்படுகிறார்கள்  .

நான் படிக்கும்போது தெரிந்திருக்கவில்லை இந்த தொழில்நுட்ப விளையாட்டுகளெல்லாம் . எங்களுக்கு தெரிந்தது எல்லாம் வெளியில் சென்று விளையாடுவது தான்.


புதைமிதி ஏதுமில்லாமல் புழுதியியில் விளையாடிய நாட்கள் அவை .

அத்தனையும் நினைவிற்கு வரவில்லை . நினைவில் எட்டியவை சில தருணங்கள் -.

1.பம்பரம்- வட்டத்திற்குள் ஒருவரின் பம்பரம் மாட்டும் . மற்றவர்கள் அதை வெளியில் எடுக்க பம்பரத்தை ஓங்கி வீசுவார்கள் . வீசுபவனின் பம்பரத்தின் ஆணி நம் பம்பரத்தின் மேல் படும்போது கண்கள் கலங்கி விடும் .

ஆனால் அதிகம் அடிவாங்கும் பம்பரமே நன்கு சுழலும் .அதிகம்  அடிவாங்குகிற பம்பரங்கள் மெருகேறுவதைப் போல, அதிகமான  பிரச்சனைகளை சந்திக்கிறவனின் மனமும் வலிமையடைகிறது.

2. பச்சக்குதிரை - ஒருவன் குனிந்திருக்க அவனை தாண்டுவதே இந்த விளையாட்டு . சுற்றுக்கு சுற்று குனிந்திருப்பவன் சற்று உயரத்தை அதிகமாக்குவான் . கடைசி சுற்றில் எழுந்தே நிற்பான். அதையும் தாண்டவேண்டும் .

எவ்வளவு பிரச்சனை வந்தாலும் அதை தாண்டி செல்லும் வலிமை நமக்குள் இருக்கிறது .

3. கோலி - கலர்கலராக கோலி குண்டுகளை வாங்கி வைத்தாலும் அது பெரிய கோலியால் அடித்து உடைக்கப்படும் .

என்ன தடைகள் வந்தாலும் உடைத்தெறி .






4. கில்லி. கிரிக்கெட்டுக்கு மூலதனமே கில்லி தான்.







5. பட்டம் - பழைய தினத்தந்தி நாளிதழில் இக்குச்சிகளை வைத்து , சோற்று பருக்கைகளை கொண்டு குச்சிகள் நகராமல் ஒட்டி நாமே செய்த பட்டம் மேலே பறக்கும் போது,  நாமே பறப்பது போன்று ஓர் உணர்வு .

வெறும் பேப்பர் பறக்காது . அதற்கு சரியான வடிவம்கொடுத்து  இக்குச்சிகள் தாங்கி பிடிப்பதுபோல் நாமும் நம்மை சுற்றி இருப்பவர்களுக்கு கொஞ்சமாவது உதவியாக இருப்போம் .

6. திருடன் போலீஸ் - ஒரு குழு திருடர்களை ஒரு குழுவாக போலீஸ் கண்டுபிடிப்பது ...

குழுவாக செயல்பட்டால் எந்த செயலையும் எளிதாக செய்யலாம் . இது இன்று அலுவலகங்களில் ஒரு திறனாக பயிற்சிவகுப்புகளெல்லாம் வைத்து கற்று தருகிறார்கள் .! இது நாம் சிறு வயதிலே கற்று விட்டோமே!!

இன்னும் விளையாட்டுகள் நிறைய இருக்கின்றன . எழுதினால் பக்கங்கள் தாண்டிவிடும் . அதனால் பட்டியலிடுகிறேன் 

*கண்ணாமூச்சி (ஐஸ்பாய்) 

*பாண்டி 

*சைக்கிள் பந்தயம் 

*கல்லா மன்னா 

*நாடு பிரித்தல் 

கண்டிப்பாக கிரிக்கெட்டும் தான். 

வெறும் காலில் மண்ணில் விளையாடி இந்த மண்ணோடு உறவாய் இருந்த நாட்கள் மறைந்து விட்டன !!! மறைந்தும் விட்டன !!

 கை  கால்களில் பெற்ற தழும்புகளை பார்க்கும்போது தான் தெரிகிறது, தழும்புகள் மறையாது  போல் இந்த நினைவுகளும் மறையாதென்பது ..

ஓடிவிளையாட வேண்டிய குழந்தைகளை வீட்டில் அடைத்து வைப்பது அவர்கள் சிறகுகளை வெட்டுவதை போல் ...

அந்த வண்ணத்துப்பூச்சிகளை சுதந்திரமாக பறக்கவிடுவோம் !!